دام زنده در تهران

همان طور که می دانید امروزه به علت وضعیت اقتصادی کشور قیمت روز دام زنده بسیار افزایش یافته است. بسیاری از مردم در اعیاد و مناسبت های مختلف اقدام به قربانی کردن دام می کنند. البته امروزه این رسم کمرنگ تر شده است و دلیل آن افزایش قیمت گوسفند زنده می باشد اما هنوز هم برخی از مردم رسم قربانی کردن دام یا طیور زنده را برپا می کنند.

دام زنده کوهستان مرکز تولید وفروش گوسفند زنده در تهران گوسفند زنده را در تهران با قیمت 70000 تا 80000 تومان عرضه میکند.

جهت سفارش دام زنده در تهران همراه با قصاب کافی است با ما تماس بگیرید :09124361322

توجه داشته باشید که خرید دام زنده بسیار با صرفه تر از خرید گوشت گوسفند می باشد از این رو برخی از افراد از طریق قربانی کردن گوسفند زنده گوشت مورد نیاز خود را تامین می کنند. برای خرید گوسفند زنده باید به نکاتی توجه نمایید. از جمله نکاتی که در خرید گوسفند باید به آن توجه داشت سالم و بهداشتی بودن دام می باشد. سعی کنید برای خرید گوسفند به مراکز معتبر عرضه دام و گوسفند مراجعه کنید.

نکات مهم در خرید دام زنده در تهران

از جمله نکاتی که در هنگام خرید گوسفند و دام باید به آن توجه نمود تاییدیه وزارت بهداشت می باشد. توجه داشته باشید که گوسفندی که خریداری می کنید مورد تایید وزارت بهداشت باشد. یکی از نشانه های گوسفند زنده سالم شفافیت درون چشمانش می باشد. گوسفندی که سالم باشد دارای چشمان شفاف است. کدری درون چشم از جمله نشانه های ناسالمی گوسفند می باشد.

مرکز دام زنده ارائه کننده و عرضه کننده انواع دام بهداشتی با قیمت مناسب می باشد. دام های این مجموعه در سلامت کامل و هم چنین کاملا بهداشتی می باشند. اگر شما قصد خرید گوسفند یا هرگونه دام را دارید می توانید به مرکز دام زنده کوهستان مراجعه کنید. مطمئن باشید برای خرید دام زنده سالم مرکز دام زنده کوهستان بهترین گزینه است. جهت کسب اطلاعات بیشتر و یا سفارش دام به صورت آنلاین با شماره تلفن های درج شده در سایت حاصل فرمایید تا همکاران ما در این خصوص شما را به طور کامل راهنمایی کنند. 

دام زنده

گونه های دامی نقش های اقتصادی و اجتماعی-فرهنگی بسیار مهمی را برای رفاه خانوارهای روستایی و شهری ایفا می کنند که شامل تامین غذا، منبع درآمد، صرفه جویی در دارایی ها، منبع اشتغال، حاصلخیزی خاک، معیشت، حمل و نقل، کشش کشاورزی، تنوع کشاورزی و تولید پایدار کشاورزی می شود.
گونه های دامی زمانی که به بهبود درآمد و رفاه خانواده مزرعه کمک کنند، عملکردهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بسیار مهمی را برای خانوارها در کشورهای در حال توسعه ایفا می کنند. دام در تامین غذا، تغذیه خانواده، درآمد خانواده، پس انداز دارایی، بهره وری خاک، معیشت، حمل و نقل، کشش کشاورزی، تنوع کشاورزی و تولید کشاورزی پایدار، اشتغال خانواده و جامعه، اهداف آیینی و موقعیت اجتماعی کمک می کند
کشاورزی عمده ترین فعالیت اقتصادی انتخاب شده است که بیش از 90 درصد خانوارها از گونه های دامپروری هستند که مهمترین آنها گوسفند، بز و گاو است.داده‌های به‌دست‌آمده از نظرسنجی کشاورزان و منابع ثانویه در چهار آیتم کارکردهای اقتصادی، خانگی، اجتماعی-فرهنگی و اوقات فراغت سازمان‌دهی شد.
افزایش درآمد، تغییر رژیم غذایی و رشد جمعیت منجر به افزایش تقاضا شده و بخش دامداری را به یکی از سریع‌ترین زیربخش‌های کشاورزی در کشورهای با درآمد متوسط و پایین تبدیل کرده است. این یک فرصت بزرگ برای خرده مالکان، مشاغل کشاورزی و ایجاد شغل در سراسر زنجیره تامین دام است. با این حال، اگر به درستی مدیریت نشود، این رشد خطرات تاکید بر مسائل پایداری را در بر می گیرد که شامل برابری، اثرات زیست محیطی و سلامت عمومی می شود.

مقالات پیشنهادی: گوسفند زنده ،دام زنده در تهران

تحولات همراه با رشد فرصتی برای حرکت بخش دام به سمت توسعه پایدارتر و کمک بهبود یافته به رژیم غذایی انسان است. سطوح و شیوه های بهره وری را می توان به گونه ای مدیریت کرد که اثرات نامطلوب بر زمین، آب و محیط زیست و همچنین خطرات ناشی از سلامت حیوانات و انسان ها را برطرف کند.در حال حاضر، بخش دام حدود 7.1 GT معادل CO2 در سال منتشر می کند که نشان دهنده 14.5٪ از انتشار گازهای گلخانه ای (GHG) ناشی از انسان است. افزایش کارایی زنجیره تامین دام کلیدی برای محدود کردن رشد انتشار گازهای گلخانه ای در آینده است.حرکت به سمت پایداری زیست محیطی در بخش دامبانک جهانی متعهد به بهبود سهم بخش دام در توسعه پایدار است. بانک از کشورها حمایت می کند تا تقاضای رو به رشد پروتئین حیوانی را مدیریت کنند و به روش هایی پاسخ دهند که به طور قابل توجهی کمتر برای محیط زیست مضر باشد و به میزان قابل توجهی کمتر به تغییرات آب و هوایی کمک کند.

سرمایه‌گذاری در خدمات دامپزشکی و نظارت بر بیماری‌های دام نیز برای بهبود سلامت و رفاه حیوانات، کاهش اثرات اقتصادی بیماری‌های دام، بهبود ایمنی غذا و کاهش خطرات مقاومت ضد میکروبی ضروری است. پیشگیری از بیماری های حیوانی می تواند انتقال پاتوژن های حیوانی به انسان را محدود کرده و ظهور بیماری های مشترک بین انسان و دام مرگبار را در منبع حیوانی کنترل کند، جایی که اقدام مقرون به صرفه است. بهبود مدیریت دام بخشی جدایی ناپذیر از رویکرد "یک سلامت" است که به دنبال بهینه سازی سلامت انسان، حیوان و سیاره است.بانک به عنوان بخشی از تعهد خود به کمک به کشورها در ایجاد سیستم های غذایی پایدار و مغذی، سرمایه گذاری های دامی خود را به سمت پایداری بیشتر و نتایج هوشمندانه آب و هوا سوق می دهد. همه سرمایه‌گذاری‌ها با در نظر گرفتن کاهش و سازگاری طراحی شده‌اند، و به طور متوسط 61 درصد از تأمین مالی دام طی سه سال گذشته به طور مستقیم به مزایای مشترک آب و هوایی مرتبط است.

پروژه‌های مورد حمایت بانک به دنبال بهبود ابعاد مختلف سیستم‌های دامی و زنجیره‌های ارزش، با استفاده از اهرم‌هایی مانند افزایش بهره‌وری، متعادل کردن جیره‌های دام و تامین پایدار خوراک، ترسیب کربن در مناظر کشاورزی، فناوری‌های کارآمد انرژی و منابع انرژی تجدیدپذیر، سلامت حیوانات هستند. و رفاه و مدیریت بهتر کود.به عنوان مثال، برنامه توسعه پایدار دام در قزاقستان که در سال 2020 تصویب شد، شامل اهداف زیست محیطی جاه طلبانه برای توسعه بخش گوشت گاو پایدار و کمک به تنوع بخشیدن به اقتصاد به دور از منابع نفت و معدنی است. هدف این برنامه افزایش تولید گوشت گاو و در عین حال کاهش مطلق انتشار گازهای گلخانه ای است. این امر به سه طریق محقق خواهد شد: با افزایش بهره وری و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در هر واحد محصول از طریق بهبود شیوه های مدیریت دام. با افزایش ترسیب کربن خاک از طریق بهبود شیوه های مدیریت چرا. و با استفاده از تجهیزات کارآمد انرژی و انرژی های تجدیدپذیر برای کاهش و جابجایی مصرف سوخت های فسیلی.

گوشت، شیر یا پشم؟
گوسفند حیواناتی چند منظوره هستند که برای گوشت، شیر، پشم و پوست پرورش می یابند. در حالی که برای قرن ها از آنها برای کنترل پوشش گیاهی ناخواسته استفاده می شود، چرا به عنوان یک خدمات مبتنی بر هزینه فرصت نسبتا جدیدی برای تولیدکنندگان گوسفند در ایالات متحده است. گوسفند همچنین یک مدل تحقیقاتی محبوب است و برخی از تولیدکنندگان مشاغلی را ایجاد کرده اند که حیوانات یا سایر محصولات (مانند خون) را برای علوم زیستی عرضه می کنند.

یکی از اولین و مهمترین تصمیماتی که یک چوپان باید بگیرد این است که تصمیم بگیرد روی کدام جنبه از تولید گوسفند تمرکز کند. در حالی که بیشتر نژادهای گوسفند چند منظوره هستند، بیشتر آنها برای تولید گوشت، شیر یا پشم مناسب هستند - به ندرت هر سه. شیوه های تولید و بازاریابی معمولاً با توجه به هدف گله متفاوت است.
گوسفند گوشتی

در ایالات متحده، اکثر گوسفندها و بره ها حیواناتی از نوع گوشت هستند که عمدتاً برای تولید بره های گوشتی یا نژادهای دو منظوره برای تولید گوشت و پشم نگهداری می شوند. تولید گوشت نیز یک مرکز سود قابل توجه در گاوداری گوسفند است.

تولیدکنندگان گوسفند گوشتی یا بره های کشتارگاهی یا بره های تغذیه کننده را می فروشند. بره های کشتار شده معمولاً برای کشتار فوری خریداری می شوند. در ایالات متحده، میانگین وزن کشتار یک بره فرآوری شده در یک کارخانه تحت بازرسی فدرال حدود 136 پوند است. بره هایی که در بازارهای قومی فروخته می شوند بسیار سبک تر هستند، معمولا کمتر از 100 پوند. و اغلب کمتر از 80 پوند. به طور فزاینده ای بازاری برای بره های کشتار شده با هر وزنی وجود دارد.

بره های تغذیه کننده بره هایی هستند که معمولاً قبل از برداشت با وزن های سنگین تر تغذیه یا چرا می شوند. بره‌های تغذیه‌کننده از نظر وزن متفاوت هستند، معمولاً بین 50 تا 100 پوند، که تقاضا معمولاً برای بره‌های 60 تا 90 پوندی بالاترین میزان است. به طور فزاینده ای، دانخوران بره مجبور به رقابت با بازارهای قومیتی برای این بره های سبک وزن هستند.

در یک شرکت گوسفند گوشتی، عوامل اولیه که سودآوری را تعیین می‌کنند درصد محصول بره، نرخ رشد بره و قیمت‌های بازار است. مگر اینکه منابع علوفه فراوان باشد یا هزینه های خوراک بسیار کم باشد، کسب سود از میشی که فقط یک بره را از شیر می گیرد دشوار است، به خصوص در مناطقی که شکار زیاد است.
تغذیه بره
تغذیه بره تجاری یک شرکت سنتی گوسفند در ایالات متحده است و در کشورهای دیگر محبوبیت بیشتری پیدا می کند. در برخی از مناطق ایالات متحده، تغذیه بره یک کار فصلی است که عمدتاً در پاییز و زمستان، پس از توقف رشد مراتع و در دسترس بودن بقایای محصول برای چرا، اتفاق می‌افتد. در مناطق دیگر (به عنوان مثال تگزاس، کلرادو، و کمربند ذرت)، تعداد زیادی خوراک بره در تمام طول سال کار می کنند. بسیاری از کشاورزان بره های خود را از بیرون تغذیه می کنند.

در یک شرکت تغذیه بره، بره های تغذیه کننده (50 تا 100 پوند) خریداری شده و تا وزن نهایی 100 پوند تغذیه می شوند. یا بیشتر. علاوه بر قیمت خرید بره ها، هزینه عمده تکمیل بره ها بدیهی است که خوراک است. بره ها را می توان با جیره های مختلف تکمیل کرد: جیره کامل پلت شده، جیره غلات کامل، یا جیره با علوفه بالا. سودهای ارزان را اغلب می‌توان روی بره‌ها در مرتع یا عواقب محصول قرار داد. بره ها را می توان در خوراک های مختلف فرعی نیز به پایان رساند. غلات تقطیر و سایر محصولات مشترک برای تغذیه بره ها استفاده شده است.

گوسفند مو
کاهش ارزش پشم نسبت به گوشت، همراه با کاهش تعداد قیچی گوسفندان، به گسترش گوسفندان مو، نه تنها در ایالات متحده، بلکه در سایر کشورها نیز کمک کرده است. تخمین زده می شود که تقریباً 10 درصد از جمعیت گوسفندان جهان را گوسفندان مو تشکیل می دهند. بر اساس یک مطالعه NAHMS در سال 2011، 21.5 درصد از عملیات گوسفندان در ایالات متحده، نژادهای گوسفند مو را پرورش دادند. بیش از 90 درصد از بره هایی که از طریق انبار فروش در سن آنجلو، تگزاس به بازار عرضه می شوند، اکنون گوسفند مو هستند.

گوسفندان مو به طور طبیعی کت خود را می ریزند (مخلوطی از الیاف مو و پشم) و معمولاً نیازی به برش، عصا کردن یا دم کردن ندارند. گوسفند مو (منشا گرمسیری) نسبت به گوسفند پشمی نسبت به انگل‌های داخلی (کرم‌های گوارشی) و سایر آفات مقاوم‌تر هستند. علاوه بر این، نژادهای گوسفند مو دارای بسیاری از ویژگی‌های تولید مثلی مطلوب هستند، مانند بلوغ زودرس، پرورش خارج از فصل و تکثیر.

گوسفند مو معمولاً به عنوان یک جایگزین «مراقبت آسان» برای گوسفند پشمی و سیستم‌های تولید سنتی پرهزینه تبلیغ می‌شود. میش های موی گوسفند اغلب در مرتع بره می شوند. بره ها معمولاً به صورت چمنی ساخته می شوند. بره‌های موی گوسفندی معمولاً برای بازارهای قومی مناسب‌تر از بازارهای کالایی هستند، که تمایل دارند سنگین‌تر با پوشش بیشتر (پوشش چربی) را ترجیح دهند. در عین حال، گوسفند مو در سیستم های تولید فشرده تر نیز کار خواهد کرد.

از آنجایی که تولید گوسفند مو همچنان به رشد خود ادامه می دهد، ممکن است بازار خوبی برای سهام پرورش گوسفند مو وجود داشته باشد. بسیاری از تولیدکنندگان گوسفند مو بره های میش خود را به عنوان دام و بره های نر خود را برای گوشت می فروشند.

تولید پشم

پشم اولین کالایی بود که در سطح بین‌المللی معامله شد و محصولی است که عموم مردم معمولاً با گوسفندان مرتبط می‌شوند. با این حال، اهمیت پشم (به عنوان یک محصول) نسبت به گوشت به طور چشمگیری کاهش یافته است. در اوایل دهه 1900، عمده درآمد یک شرکت گوسفندی از فروش پشم بود. امروز برعکس است. در حالی که پشم هنوز در بسیاری از مزارع گوسفند مهم است، بره ها تقریباً همیشه بیشترین درآمد را در مزرعه گوسفند دارند. پشم ریز بیشترین پول را در بازار کالا به ارمغان می آورد.

فروش پشم در بازار پشم تجاری پتانسیل سود محدودی برای اکثر تولیدکنندگان دارد، اما بازاریابی تخصصی پشم می تواند سود زیادی را به همراه داشته باشد. به عنوان مثال، در حالی که پشم فروخته شده به صورت تجاری ممکن است تنها 50 سنت در هر پوند به ارمغان بیاورد، پشم های فروخته شده به ریسنده های دستی می توانند بین 15 تا 20 دلار در هر پوند به ارمغان بیاورند. بسیاری از تولیدکنندگان پشم خود را به نخ، رووینگ، پتو یا صنایع دستی فرآوری می کنند و محصولات با ارزش افزوده را به بازار عرضه می کنند. چندین سرمایه گذاری تعاونی در ایالات متحده وجود دارد که به ارزش کلیپ یک تولید کننده می افزاید.

پشم های فروخته شده به اسپینرهای دستی باید از کیفیت بالایی برخوردار باشند. تغذیه، مسکن، مراقبت های بهداشتی، جابجایی و برداشت همگی برای تولید پشم با کیفیت بالا حیاتی هستند. ناگفته نماند که پشمک ها باید دامن زده شوند. دامن زمانی است که قسمت های نامطلوب پشم گوسفند برداشته می شود: پشم شکم، گره های بالا، بریده های ساق پا، برچسب ها، پشم لکه دار، پشم پنبه ای و پشم کوتاه.

برخی از تولیدکنندگان برای جلوگیری از کثیف شدن پشم‌ها روی گوسفندان خود می‌پوشانند و از اشعه‌های فرابنفش خورشید محافظت می‌کنند که ممکن است باعث محو شدن نوک پشم‌های رنگی شود. از آنجایی که پشم بیشتر در زیر پوشش رشد می کند، پوشش ها باید به طور مکرر با رشد پشم ها عوض شوند.

بازاریابی پشم‌های مرغوب نیز در حال تبدیل شدن به یک بازار خاص است، زیرا کشاورزان و دامداران در حال یافتن راه‌هایی برای افزودن ارزش به گیره‌های پشمی خود هستند.
گاوداری گوسفند

گوسفندها هزاران سال است که دوشیده شده اند و مدت ها قبل از دوشیدن اولین گاو دوشیده شده اند. صنعت تجاری گوسفند لبنی جهان در اروپا و کشورهای حاشیه دریای مدیترانه یا نزدیک به آن متمرکز است. صنعت گوسفند شیری در ایالات متحده بسیار کوچک است. اکثر گاوداری های گوسفند در غرب میانه بالا (ویسکانسین و مینه سوتا)، کالیفرنیا و ایالت های نیوانگلند واقع شده اند.

شیر گوسفند معمولاً به پنیرهای لذیذ تبدیل می شود. مقداری شیر به صورت ماست و بستنی درست می شود. شیر تازه گوسفند به ندرت مصرف می شود. شیر می تواند برای تبدیل به پنیر (یا سایر محصولات) به یک پردازشگر فروخته شود یا شیر می تواند توسط تولید کننده در مزرعه فرآوری شود و به عنوان یک محصول با ارزش افزوده به بازار عرضه شود.

در حالی که هر نژاد گوسفندی را می توان دوشید، نژادهای تخصصی گوسفند شیری وجود دارد، مانند نژادهای تخصصی گاو و بز برای تولید لبنیات. دو نژاد گوسفند شیری که در ایالات متحده پرورش می یابند، فریزی شرقی و لاکون هستند. آواسی، یک نژاد لبنی از خاورمیانه، اخیراً از طریق جنین و منی به ایالات متحده معرفی شد.

نژادهای غیر شیری که بهترین سازگاری را با تولید لبنیات دارند، دورست و پلی پی هستند. آنها فقط 100 تا 200 پوند شیر در هر دوره شیردهی تولید می کنند، در حالی که تلاقی بین نژادهای خانگی و نژادهای لبنی تخصصی به طور متوسط ​​250 تا 650 پوند شیر در هر دوره شیردهی است. زمانی علاقه به ایجاد یک گوسفند موی شیری با عبور از کاتهدین با لاکون وجود داشت. اگرچه ایسلندی به اندازه تولید شیر سنگین نیست، گوسفندی سه منظوره است.

نیازهای تغذیه ای میش های شیری به طور قابل توجهی بیشتر از میش هایی است که برای گوشت و/یا پشم پرورش می یابند. کل نیازهای خوراک به ژنتیک و طول دوره شیردهی بستگی دارد. توجه به این نکته مهم است که برخی از غذاها می توانند طعم های نامطلوبی به شیر بدهند (مثلاً پودر ماهی) و نباید در طول شیردهی به مقدار زیاد تغذیه شوند. میش های شیری بالاترین نیاز آبی را در بین هر دسته از گوسفندان دارند که تقریباً سه گالن در روز است.

در حالی که اکثر تولیدکنندگان غیر لبنی بره های خود را در سن 60 روزگی یا بعد از آن از شیر می گیرند، بره های شیری معمولاً در سن 30 روزگی یا کمتر از شیر گرفته می شوند، به طوری که میش ها می توانند زمانی که هنوز مقادیر قابل توجهی شیر تولید می کنند، شیردهی شوند. تاسیسات و تجهیزات شیردوشی بزرگترین هزینه در یک عملیات گوسفند شیری خواهد بود. نوع شیردوشی ممکن است با توجه به اندازه عمل متفاوت باشد. تولیدکنندگانی که کمتر از 50 راس میش را می دوشند ممکن است از یک پلت فرم برای شیردوشی استفاده کنند، در حالی که یک سالن "گودال" برای عملیات بزرگتر مطلوب است.

پس از سرد شدن شیر، می توان آن را به کارخانه فرآوری فرستاد یا برای استفاده یا حمل بعدی منجمد کرد. در حالی که شیر تازه ممکن است منجر به محصولی با کیفیت کمی بالاتر شود، نشان داده شده است که شیر منجمد محصولات بسیار قابل قبولی تولید می کند. توانایی منجمد کردن شیر در مزرعه و تحویل مقادیر زیاد به پردازنده در فواصل زمانی نادر، امکان استقرار گاوداری های گوسفندی را در فواصل زیاد از کارخانه فرآوری فراهم می کند.

بذر

بسیاری از مزارع گوسفند در تولید و فروش بذر یا دام پرورشی تخصص دارند. دام پرورشی ممکن است شامل میش و قوچ، حیوانات ثبت شده اصیل یا دو نژادهای تجاری باشد. مشتریان برای دام پرورشی ممکن است سایر تولیدکنندگان بذر یا تولیدکنندگان گوسفند تجاری باشند.
در مناطقی که صنعت بزرگ تجاری گوسفند وجود دارد، تولیدکنندگان ممکن است بتوانند تقاضای قوچ تجاری را ایجاد کنند. یکی از گزینه های فروش رام، شرکت در برنامه های تست عملکرد رام مرکزی است. در آزمایش قوچ، قوچ ها از نظر صفات مختلف از جمله رشد، بازده خوراک، صفات پشم، مقاومت انگل و سلامت پرورشی ارزیابی می شوند. قوچ هایی که استانداردهای عملکرد را رعایت نمی کنند مجاز به فروش نیستند. فروش محموله، فروش تولید، و فروش قرارداد خصوصی از دیگر ابزارهای فروش دام پرورشی هستند.

نگهداری سوابق یکی از جنبه های مهم تولید بذر است. برنامه ملی بهبود گوسفند (NSIP) یک برنامه ارزیابی ژنتیکی کمی برای تولیدکنندگان نشخوارکنندگان کوچک است. EBVs (ارزش تخمینی اصلاح نژاد) را برای صفات مختلف محاسبه می کند و امکان مقایسه گوسفندان از گله های مختلف را تحت سیستم های تغذیه و مدیریت مختلف می دهد. داده های NSIP توسط LAMBPLAN استرالیا پردازش می شود. تولیدکنندگان همچنین می توانند سوابق خود را در مزرعه ثبت کنند. برای این منظور برنامه های کامپیوتری مختلفی وجود دارد. همچنین می توان از صفحه گسترده استفاده کرد. برنامه هایی برای دستگاه های تلفن همراه وجود دارد.

امروزه توصیه می‌شود قوچ‌های پرورشی، به‌ویژه آنهایی که به سایر تولیدکنندگان بذر فروخته می‌شوند، از نظر ژنوتیپ اسکرپی آزمایش خون شوند. قوچ‌هایی با ژنوتیپ‌های حساس (مانند QQ) احتمالاً نباید برای پرورش فروخته شوند، اگر نتاج برای پرورش نگهداری شوند. قوچ های QQ را می توان برای تولید بره های باشگاهی یا به عنوان مادر پایانی در گله های تجاری استفاده کرد که در آن همه بره ها برای کشتار می روند. اسکرپی یک بیماری ژنتیکی نیست. با این حال، ژنوتیپ یک فرد تعیین می کند که اگر در معرض عامل عفونی قرار گیرد، دچار اسکراپی می شود یا خیر.

همچنین ممکن است تولیدکنندگان جوجه های پرورشی بخواهند گله های خود را در برنامه گواهی داوطلبانه گله خراشیدگی (VSFCP) ثبت نام کنند. VSFCP یک برنامه نظارتی برای اسکرپی است که توسط USDA-APHIS اداره می شود. معمولاً برای صادرات حیوانات زنده الزامی است.
کلوپ بره ها

برخی از مزارع گوسفند در تولید و فروش بره های باشگاهی تخصص دارند. بره‌های باشگاهی، بره‌های تغذیه‌کننده (میش یا آب‌وهوا) هستند که جوانان آن‌ها را می‌خرند تا به‌عنوان پروژه‌های بره بازار توسعه دهند تا در نمایشگاه‌های شهرستانی و ایالتی، نمایشگاه‌های منطقه‌ای و ملی به نمایش بگذارند. پروژه های بره بازار معمولاً «پایانه» هستند، به این معنی که با خرید یک بره شروع می شوند و با فروش بره برای کشتار پایان می یابند.

در حالی که هر بره را می توان به عنوان یک کلاس بره در بازار نشان داد، نژادهای خاصی معمولا رقابتی تر خواهند بود، مگر اینکه بره ها بر اساس نژاد نشان داده شوند. بره های ماهیچه ای سنگین که وزنشان بیش از 125 پوند است. معمولاً در مسابقات رینگ و مسابقات قهرمانی رقابتی ترین هستند. Hampshires، Suffolks، و تلاقی بین این دو نژاد رایج ترین نوع بره باشگاهی و همچنین رقابتی ترین آنها هستند.

Dorsets، Southdowns و Shropshires نیز می توانند بره های باشگاهی خوبی بسازند. برخی بره های جداگانه را بر اساس افزایش وزن نشان می دهند، در حالی که برخی دیگر بره ها را بر اساس نژاد جدا می کنند. برخی از نمایش ها داده های لاشه بره ها را جمع آوری می کنند و به شرکت کنندگان جوان جوایز بیشتری اهدا می کنند. در برنامه‌های زنده، داوران همیشه بره‌هایی را انتخاب نمی‌کنند که بهترین لاشه‌ها را آویزان کنند. قضاوت بسیار ذهنی است و اغلب نتیجه آخرین مد (ها) است.

برخی از شیوه هایی که اغلب در بخش باشگاه بره به کار می روند ممکن است برای برخی افراد ناپسند باشد، به عنوان مثال. کمبود علوفه در رژیم غذایی، اخته شدن دیرهنگام، چسبیدن دم فوق العاده کوتاه و ورزش اجباری. نکته مهمی که باید در مورد پروژه باشگاه بره به خاطر بسپارید این است که این یک پروژه جوانان است که هدف آن آموزش مهارت های زندگی ارزشمند به جوانان است. متأسفانه این که برنده شدن (به هر قیمتی) را بالاتر از توسعه جوانان قرار دهیم، نکته را از دست داده است.

کنترل پوشش گیاهی

استفاده از گوسفند برای چرای سفارشی می تواند سودآورترین شرکت گوسفندی باشد. در حالی که تقاضا برای گوشت بره و پشم محدود به نظر می رسد، به نظر می رسد جامعه مایل به صرف مقادیر "نامحدود" پول برای بهبود محیط زیست است. به طور فزاینده ای گوسفند (و بز) به عنوان روشی طبیعی و سازگار با محیط زیست برای مدیریت مناظر در نظر گرفته می شوند. در عین حال، مدیران زمین نمی خواهند صاحب گوسفند شوند. آنها می خواهند خدمات چرا را قرارداد ببندند.

هنگام توسعه یک تجارت چرای مبتنی بر هزینه باید عوامل زیادی را در نظر گرفت: هزینه حصار کشی، تامین آب، نیاز به بررسی روزانه حیوانات، و مکانی برای نگهداری گوسفندان در زمانی که آنها سر کار نیستند. حصار کشی معمولاً محدودیت اصلی است. شکارچیان ممکن است در مکان های دور مشکل ایجاد کنند. اگر این سایت در دید عموم باشد، عموم ممکن است انتظار داشته باشند که گوسفندان به پناهگاه دسترسی داشته باشند. واکسینه کردن گوسفندان برای هاری ایده خوبی است. ممکن است مورد نیاز باشد.

در حالی که هر نوع گوسفندی را می توان برای چرا استفاده کرد و کنترل پوشش گیاهی را می توان با تولید ترکیب کرد، گله ای از آب و هوای بالغ می تواند بهترین انتخاب باشد. مدیریت آن‌ها آسان‌تر است و می‌توان آنها را به سمت خوردن گونه‌های گیاهی نامطلوب سوق داد بدون اینکه بر بهره‌وری تأثیر منفی بگذارد.

در طول سال‌ها، گوسفندان برای کنترل پوشش گیاهی ناخواسته در باغ‌ها، تاکستان‌ها، گورستان‌ها و مزارع درخت کریسمس مورد استفاده قرار گرفته‌اند. آنها زیر خطوط برق، پارک‌های ملی و میدان‌های جنگ تاریخی، پیست‌های اسکی و در مکان‌های شهری چرا می‌کردند. آنها برای کنترل علف های هرز مضر استفاده شده اند. در مقایسه با بزها، نگهداری آنها راحت تر، نگهداری آسان تر، کمتر مخرب هستند و در حفظ مناظر چمنزار بهتر عمل می کنند. با این حال، بزها انتخاب بهتری برای کنترل برس، درختچه ها و نهال درختان هستند.